Tum Tubero: Non dissentio a te, Laeli,
sed quaero, quae tu esse maiora intellegas. [Note] Dicam
mehercule et contemnar a te fortasse, cum tu ista
caelestia de Scipione quaesieris, ego autem haec, quae
videntur ante oculos esse, magis putem quaerenda.
Quid enim mihi L. Pauli nepos, hoc avunculo, nobilissima in familia atque in hac tam clara re publica
natus, quaerit, quo modo duo soles visi sint, non
quaerit, cur in una re publica duo senatus et duo
paene iam populi sint? Nam, ut videtis, mors
Tiberii Gracchi et iam ante tota illius ratio tribunatus
divisit populum unum in duas partis; obtrectatores
autem et invidi Scipionis initiis factis a P. Crasso et
Appio Claudio tenent nihilo minus illis mortuis senatus alteram partem dissidentem a vobis auctore
Metello et P. Mucio neque hunc, qui unus potest, concitatis sociis et nomine Latino, foederibus violatis,
triumviris seditiosissimis aliquid cotidie novi
molientibus, bonis viris [locupletibus] perturbatis his
tam periculosis rebus subvenire patiuntur.
Quam ob
rem, si me audietis, adulescentes, solem alterum ne
metueritis; aut enim nullus esse potest, aut sit sane,
ut visus est, modo ne sit molestus, aut scire istarum
rerum nihil aut, etiamsi maxime sciemus, nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus;
senatum vero et populum ut unum habeamus,
et fieri potest, et permolestum est, nisi fit, et secus -- --
esse scimus et videmus, si id effectum sit, et melius
nos esse victuros et beatius.
